AMFITRION

W teatrze europejskim trudno znaleźć komedię, o której można by powiedzieć, że nie ma w niej nawet śladu Plauta. Zasługą tego rzymskiego komediopisarza jest przede wszystkim dostarczenie komedii zbioru fabuł i intryg, a także galerii postaci-typów, wyposażonych w ludzkie wady. Sztuki Plauta są niewyczerpanym źródłem śmiesznych chwytów, omyłek, teatru w teatrze, nieporozumień.

Mit Amfitriona opowiada o wodzu tebańskim, który po powrocie z wojny zastaje w domu, a co gorsza w alkowie, swojego sobowtóra. W owego sobowtóra wcielił się Jowisz, który zapłonął miłością do Alkmeny i postanowił z nią spłodzić Herkulesa. Znając wierność swojej wybranki, wpadł na pomysł, by przybrać postać jej własnego męża.

Amfitrion to tragikomedia, w której wiele jest scen wybitnie farsowych.

Tłumaczenie Ewa Skwara

Scenografia Andrzej Sadowski

Muzyka Małgorzata Tekiel

Współpraca choreograficzna Marta Pietruszka